سبک زندگی ، علایق یا عادت

پارسال همین موقع ها توی همین وبلاگ یه موضوع جدید زدم به نام تصمیمات زندگی البته فقط یک مطلب داره و واقعا هم فقط یک موضوع براش گیر اوردم و یه سال به خاطر اون تلاش کردم و خب به نظرم اون چیزی که میخوستم شد. البته شاید کسایی پیدا شن که بگن " ولی نشد حاجی " ولی گوربابای همونا من خودم راضیم ...

الان میخوام یه موضوع جدید بزنم به نام سبک زندگی یا شاید عادت های زندگی یا شاید علایق به هر حال تو این یکسالی که درگیر اون تصمیم مهم بودم خیلی از عادت هام به فراموشی سپرده شدن و اصلا این موضوع حس خوبی بهم نمیده و میخوام برگردونمشون ولی خب قدرتش رو ندارم و این قدرت قطعا و حتما از طریق نوشتن به دست می آد.

در جست و جوی حبیب

دلم خیلی پره اوقدری که میخوام بزنم زیر گریه ولی خب به قول قدیمیا مرد که گریه نمیکنه (البته خودم به شدت مخالف این جملم اصن بعضی وقتا باید فقط مرد باشی تا بتونی بزنی زیر گریه) 

احساس میکنم دیگه هیچ چیز جذابی نیست تو این دنیا از وقتی اون رو از دست دادم انگار دیگه هیچی برا از دست دادن ندارم و این خیلی حس بدیه شاید چون تا حالا همچین حسی نداشتم اینقدر دردناکه به نظرم

ولی الان خیلی دلم پره... دبیرستان که بودم  یه همکلاسی داشتم اسمش حبیب بود اون روزایی که دلم میگرفت و داغون بودم بهش پیام میدادم حبیب دلم بد گرفته اونم میگفت واسا فردا شه ببینم چته... فرداش که میشد بعد از مدرسه میرفتم کوچه پشتی دو نخ سیگار میگرفت یکی خودش و یکی خودم. سیگارشو روشن میکردم یه کام میگرفت و میگفت بگو ببینم چته؟!!

کاش الان حبیب بود. کاش فردا مدرسه داشتم

کاش...

تو این جوری فکر نکن

شاید برات خیلی مهم نباشه...

ولی اگه بشینی با خودت فکر کنی میبینی تو این دوره زمونه آدم نباید برای یکی این همه کار بکنه اما تو همیشه وقتی میومدی بهم میگفتی علی....

منتظر نمیموندم بقیش رو بشنوم خودم رو آماده میکردم تا خواهشی که از من داری رو انجام بدم. آخه میدونی ما آدم هایی که خیلی تنهاییم همیشه سعی میکنیم نزاریم بقیه تنهایی رو حس کنن آخه ما میدونیم چ بد دردیه. اصن این تنهاییه که آدم رو ولگرد میکنه

اما از آخرین خواهشت چند وقتیه گذشته و تو دیگه هیچ خبری ازم نگرفتی...

 همیشه اینجور وقت ها من عقب نشینی میکنم و یه جور وانمود میکنم انگار من اصن بهت فکر نمیکنم اما تو باور نکن تو منو جدی بگیر بازم مث قبل بیا و همه اون خواهشات رو به من بگو

والدین :|

اصن اون پدر و مادری که بهت گیر ندن رو نمیشه گفت بهشون پدر و مادراصن اونا اومدن که بهت گیر بدن اونم به طور کاملا ساماندهی شده

پس به جای کلنجار با خودت باید شل کرد...

مرخصی

هرچی میری جلو توی این زندگی اوضاع به شدت مزخرف تر میشه کاش میشد یه چند روزی از این زندگی مرخصی گرفت...

پس از مدت ها

+ یک سال چیزی ننوشتی

- یک ساله زندگی نکردم

سوال open

دلم میخواد فرار کنم از این اوضاع ولی انگار نفس ندارم که اینقدر تند و سریع بدویم

دیگه خسته شدم هرچی دوییدم نتونستم از این اوضاع فاصله بگیرم حوصله هم ندارم بشینم حلش کنم بعضی موقع ها اینقدر خسته ای که فقط صورت مسئله رو میخوای پاک کنی و اصلا به این فکر نمیکنی که شاید بشه این مسئله رو حل کرد خب

اما حس میکنم این از اون مسئله هاس که مشاورم موقع کنکور میگفت روش وقت نزار از روش رد شو...

هیچی به ذهنم نمیرسه

همه چی داشت خوب پیش میرفت...

توی پست قبلی اینو نوشته بودم...

اما خب بعد از چند وقت همه چی نابود شد...

صمیمی ترین دوستت یک هو ولت میکنه 

دقیقا پشت بندش آدمی ولت میکنه که کلی خاطره باهات ثبت کرده...

اما واقعا چرا؟ من که کاری نکردم با اونا...

بعد ازکلی تفکر فقط به یک نتیجه میرسی آدما تا زمانی میخوانت که بهت نیاز دارن وقتی کارشون باهات تموم میشه پرتت میکن اونور

اما کاش بفهمن که با رفتنشون گند میزنن به زندگی آدم ....

و شاید زمان هم نتونه حال آدم رو خوب کنه

به طرز مشکوکی...

وقتی اعصابم خورده فقط نوشتن میتونه من رو آروم کنه ولی الان چند وقته نیازی به نوشتن پیدا نکردم...

در واقع اوضاع داره به طرز مشکوکی خوب پیش میره

اصن هر چی شما بگی

تازگیا حوصله بحث با هیچکس رو ندارم...

بعضی وقتا میبینم یکی داره یه چیز چرتی (از دیدگاه من چرت البته) رو میگه اما خب اصلا حوصله ندارم که با طرف سر بحث رو باز کنم و متقاعدش کنم...

بعضیا هم هستن وقتی من هیچی نمیگم فکر میکنن الان من دارم به بیانات اونا فکر میکنم و همچنان ادامه میدن به حرف زدن...

آدم دلش میخواد تو اون صحنه زل بزنه تو چشای طرف و بگه اصن هر چی تو میگی فقط بزار تو حال خودمون باشیم